در تعمید، شبان کلیسا آب را بر سر کودک می‌ریزد و او را به نام پدر و پسر و روح‌القدس تعمید می‌دهد. اگر این کار در کودکی برای کسی انجام نشده باشد، می‌تواند در بزرگسالی انجام گیرد. امّا چرا؟

عیسی خود فرمان داد که مردم را تعمید دهند، و فرمود که انسان از راه تعمید شاگرد او می‌گردد. هنگامی که تعمید می‌یابیم، عطایای عظیمی را دریافت می‌کنیم که مسیح بر صلیب برای ما فراهم ساخت. او حق فرزندخواندگی خدا را به ما عطا کرده است. در تعمید، آمرزش، نجات و حیات جاودان به‌سان هدیه‌ای الهی به ما بخشیده می‌شود. کتاب‌مقدس می‌گوید که در تعمید، ما به خون مسیح پوشانده می‌شویم؛ و از آن پس، پناه و امنیت خود را در شخص عیسی مسیح و در کار او بر صلیب می‌یابیم.

این پرسش طبیعی است که چگونه ریختن اندکی آب می‌تواند چنین برکات عظیمی به‌همراه داشته باشد. امّا خدا وعده داده است که در هنگام تعمید عمل می‌کند: او وعده داده که شخص تعمید یافته را به فرزندخواندگی خود بپذیرد، گناهان او را بیامرزد و او را نجات بخشد. خدا این راه را مقرر کرده است تا آنچه عیسی مسیح به‌دست آورده، به ما عطا فرماید. بی‌گمان در این حقیقت که خدا دقیقاً از همین طریق عمل می‌کند، حکمتی شگرف نهفته است.

«پس بروید و همۀ قومها را شاگرد سازید و ایشان را به نام پدر و پسر و روح‌القدس تعمید دهید و به آنان تعلیم دهید که هرآنچه به شما فرمان داده‌ام، به جا آورند. اینک من هر روزه تا پایان این عصر با شما هستم!»
(متی 19:28-20).