کتاب‌مقدس می‌گوید که برای نجات، انسان نیازمند تعمید و ایمان است. ما نباید آنچه را خدا در این باره فرموده است نادیده بگیریم، زیرا در غیر این صورت در خطر بیرون ماندن از کار نجات‌بخش او خواهیم بود. از این‌رو، شایسته است فرزندان خویش را به تعمید بسپاریم و خود نیز، اگر هنوز تعمید نیافته‌ایم، آن را با ایمان فروتنانه بپذیریم.

ضمنا کتاب‌مقدس بیان می‌کند که برخی بدون تعمید نجات یافته‌اند. در روز جمعهٔ عظیم، عیسی به جنایتکاری که بر صلیب در کنارش بود فرمود که همان روز با او در فردوس خواهد بود؛ و آن مرد هرگز تعمید نیافته بود. خدا می‌تواند بیرون از ابزاری که خود مقرر کرده نیز عمل کند و قادر است بی‌تعمید هم نجات بخشد. امّا این استثنای الهی به ما اجازه نمی‌دهد فرمان تعمید را که دریافت کرده‌ایم نادیده بگیریم. ما مسیحیان به تعلیمات عهد جدید پایبندیم: در تعمید است که انسان مسیحی می‌شود و به جمع فرزندان خدا درمی‌آید. و امّا دربارهٔ کودکی که بی‌تعمید از جهان می‌رود، تنها می‌توانیم بگوییم که او در دستان خدای رحیم ماست.

«هر که ایمان آوَرَد و تعمید گیرد، نجات خواهد یافت. امّا هر که ایمان نیاورد، محکوم خواهد شد»
(مرقس 16:16).