شام مقدس برای مسیحیانی است که تعمید یافته‌اند. در کلیسای لوتری، همهٔ کسانی که دورهٔ تعلیم ایمان را گذرانده و آیین تثبیت ایمان (تأییدیهٔ ایمان) را دریافت کرده‌اند، می‌توانند در شام مقدس سهیم شوند. بدین‌گونه اطمینان حاصل می‌شود که شرکت‌کنندگان معنای شام مقدس را درک کرده و تفاوت آن را با خوردن و نوشیدن معمول می‌دانند. همچنین کودکانی که در این باره تعلیم دیده‌اند، می‌توانند همراه والدین یا پدرخوانده و مادرخوانده خود در شام مقدس شرکت کنند. اما هر کس می‌تواند به محراب بیاید تا دعای برکت بر او خوانده شود.

گاه ممکن است شرکت در شام مقدس دشوار به نظر برسد. انسان با خود می‌اندیشد که «من به‌قدر کافی شایسته نیستم؛ باید بهتر و استوارتر در ایمان می‌بودم». امّا حقیقت چنین نیست. شام مقدس بر پایهٔ شایستگی ما نیست و تنها برای کامیابان این جهان نیست - درست برعکس - شام مقدس برای کسانی است که به آمرزش نیاز دارند. در این آیین، دوستدار و نجات‌دهنده، بر آنان که شکست خورده‌اند رحمت می‌آورد.

کتاب‌مقدس هشدار می‌دهد که ممکن است کسی بدن و خون مسیح را بخورد و بیاشامد، امّا این کار به داوری و محکومیت او بینجامد. این هشدار نخست متوجه کسانی بود که شام مقدس را بی‌حرمت برگزار می‌کردند؛ آنان نان و شراب مقدس را چنان در میان خوراک و نوشیدنی‌های دیگر مصرف می‌کردند که گویی اهمیتی ندارد، برخی حتی تا مستی می‌نوشیدند. پولس می‌نویسد: «پس هر که به شیوه‌ای ناشایسته نان را بخورد و از جام خداوند بنوشد، مجرم نسبت به بدن و خون خداوند خواهد بود». این سخن گاه به‌اشتباه چنین فهمیده شده است که گویا کسانی که به‌قدر کافی نیکو نیستند یا ایمانشان استوار نیست، نباید به شام مقدس نزدیک شوند. امّا مقصود چنین نیست.

«زیرا هر گاه این نان را بخورید و از این جام بنوشید، مرگ خداوند را اعلام می‌کنید تا زمانی که بازآید»
(اول قرنتیان 26:11).