عیسی – عطیه و الگوی زندگی
بسیاری از مردم دربارهٔ عیسی سخن میگویند، اما نمیخواهند مسیحی باشند؛ بلکه ترجیح میدهند صرفاً جویندگان حقیقت باقی بمانند. آنان کاملاً موافقاند که تعالیم عیسی حکیمانه و عادلانه است و نیکو خواهد بود اگر همه همچون او تعلیم دهند و زندگی کنند. این افراد شاید خود را نیز انسانهایی فروتن و صادق بدانند، اما خطای آنان در کجاست؟
آنها هنوز نکتهٔ اصلی را درنیافتهاند که پیش از هر چیز، عیسی برای ما مسیحیان دو معنا دارد:
• عطیه،
• و الگوی زندگی.
بدون این کشف، جستوجوی جوینده ناتمام خواهد ماند.
عیسی، عطیه است
وقتی میگوییم عیسی عطیهای است که به ما داده شده، مقصود این است: او همهٔ گناهان مرا برداشته و مرا فرزند خدا ساخته است؛ بیآنکه مستحق آن باشم، میتوانم بیگناه و پاک باشم، زیرا عیسی اعمال شرارتآمیز مرا بر صلیب جلجتا بر خود گرفت. افزون بر این، او در تمام روزهای زندگی در کنار من گام برمیدارد و هرگز از مراقبت، آمرزش و برپا ساختنم خسته نمیشود.
این همان عطیهای است که هنگام بهرهمندی از آیینهای تعمید، عشای ربانی و اعتراف، و هر بار که کتاب مقدس خود را میگشایم، آن را میستایم. در آن لحظات، هیچ مطالبهای در کار نیست؛ تنها بخششِ سخاوتمندانهٔ خداست.
«چرا که شما روح بندگی را نیافتهاید تا باز ترسان باشید، بلکه روح پسرخواندگی را یافتهاید که به واسطۀ آن ندا درمیدهیم: "اَبّا، پدر"»
(رومیان ۱۵:۸).
عیسی، الگوی زندگی است
وقتی میگوییم عیسی برای ما الگوی زندگی است، مقصود این است: هنگامی که عیسی از فروغ الهی به این زمین ناپاک فرود آمد تا جان خود را برای ما فدا کند، نمونهای برای همهٔ پیروان خویش شد. عیسی در هنگام نجات من، برای زندگی خود هیچ ارزشی قائل نشد؛ و این بدین معناست که وظیفهٔ من نیز آن است که هرگونه رفتار خودبزرگبینانه را وانهم و همسایهٔ خود را محبت نمایم.
این محبت صرفاً مفهومی انتزاعی نیست. این محبت، عیسیِ مصلوب را بهعنوان الگوی همیشگی خویش دارد؛ او که همه چیز را برای انسانهای گناهکار فدا کرد و حتی بر صلیب برای شکنجهگران خود دعا نمود. من آنقدر آمرزیده شدهام که دیگر هیچ حقی ندارم از کسی خشمگین بمانم یا بر کسی با دیدهٔ تحقیر بنگرم.
«ما محبت میکنیم زیرا او نخست ما را محبت کرد»
(اول یوحنا ۱۹:۴).
عطیه، الگو، و ترتیب درست آنها
بنابراین عیسی هم عطیه است و هم الگوی زندگی. بسیاری از مردم تنها او را بهعنوان الگو میشناسند. اما این شناخت هیچ سودی ندارد، اگر درنیافته باشند که پیش از هر چیز، عیسی عطیهای است برای ما. بیشمار انسانها بیتردید در برابر الگویی بزرگ شگفتزده شدهاند؛ از جمله هندوها و بوداییهایی که بتهای خود را میستایند، اما هنوز مسیحِ حقیقی را نیافتهاند. عیسی تا هنگامی که بهصورت عطیهای برای ما شناخته نشود، شخصیتی رازآلود باقی میماند؛ و چون این حقیقت بر ما آشکار شود، خودبهخود به الگوی زندگی ما نیز تبدیل میگردد.
در مجموع، عیسی پیش از هر چیز عطیهای است برای ما، و در مرتبهٔ دوم الگویی برای زندگی. اگر او را تنها الگو بدانیم، در واقع مسیحِ حقیقی را نشناختهایم و هنوز بیرون از دایرهٔ مسیحیت ماندهایم.
من مسیحی نامیده میشوم، زیرا عیسی مرا فرزندِ خدا ساخته است. باقیِ عمر من چالشی بزرگ و شگفتانگیز است تا از این الگوی عظیم بیاموزم.