خدا و هدف زندگی

یکی از بنیادی‌ترین نیازهای هر انسان، یافتن هدفی برای زندگی است. ما اغلب این هدف را در اطراف خود جست‌وجو می‌کنیم: در عزیزانمان، در شغل یا خانواده، در کارهای نیک یا در طلب دانش بیشتر. اما هیچ‌یک از این‌ها قادر نیستند عطش درونی ما را به‌طور کامل فرو بنشانند، یا پاسخ پرسش‌های عمیقی را که در قلبمان موج می‌زند به ما بدهند.

برای یافتن معنای زندگی و هدفی برای حیات شخصی‌مان، باید به نقطهٔ آغاز بازگردیم: "ما همگی آفریده شده‌ایم تا با خدا رابطه داشته باشیم". تا زمانی که جدا از خدا زندگی می‌کنیم، چیزی اساسی را در وجود خود کم داریم. مهم‌ترین هدف زندگی ما باید این باشد که مطابق آنچه آفریده شده‌ایم زندگی کنیم؛ در رابطه‌ای زنده و نزدیک با خدا، بی‌آن‌که گناه، دیواری میان ما و او برپا سازد. از همین روست که شناختن عیسی مسیح، مهم‌ترین و اساسی‌ترین موضوع است؛ زیرا تنها از طریق اوست که می‌توانیم زندگی و هدفی واقعی داشته باشیم. زمانی‌که به او ایمان بیاوریم، روزی درهای آسمان به روی ما گشوده خواهد شد و در حضوری جاودانه، در کنار پدر آسمانی خود زندگی خواهیم کرد.

اگرچه نگاه خود را بر آسمان می‌دوزیم، این به آن معنا نیست که زندگی ما بر روی زمین بی‌معناست. ما این امتیاز را داریم که در محبت خدا زیست کنیم، او را محبت نماییم و محبتش را در پیرامون خود منتشر سازیم.

«برای رسیدن به خط پایان می‌کوشم، تا جایزه‌ای را به دست آورم که خدا برای آن مرا در مسیحْ عیسی به بالا فرا خوانده است»
(فیلیپیان 14:3).

دعا: ای خداوند پر جلال، آنگاه که فهم من ناتوان می‌شود، راه را به من نشان ده.

لحظه‌ای تأمل کنید دربارهٔ رایانه، تلفن یا دستگاهی که اکنون با آن این کلمات را می‌خوانید. اگر کسی به شما بگوید آن دستگاه به‌صورت تصادفی پدید آمده است - یعنی همهٔ قطعات درست به‌طور خودبه‌خود و بدون برنامه کنار هم قرار گرفته‌اند - آیا باور می‌کنید؟ طبیعتاً می‌دانید که کسی آن را برای کارکردی مشخص برنامه‌ریزی، طراحی و ساخته است.

حال دربارهٔ بقیهٔ جهان و خودِ زندگی چه باید گفت؟ بی‌گمان جهان بسیار پیچیده‌تر و عظیم‌تر از هر وسیلهٔ فنی است. کافی است تنها به بدن‌های جسمانی خود بیندیشیم؛ چه شگفت‌انگیز و الهام‌بخشِ حیرت‌اند! به‌وجود آمدن چنین شگفتی‌ای قطعا فراتر از شانس یا تصادف صرف است. از سوی دیگر، جهان می‌تواند مکانی آشفته و بی‌رحم برای زندگی به نظر برسد. امّا حقیقت همچنان پابرجاست: "این خداوند، خدای پدر است که جهان را آفریده است".

ما و جهانی که پیرامون ماست، همگی به‌سبب ارادهٔ خدا وجود داریم. او جهان را آفرید و هر چیز را با هدفی معیّن به کار گرفت. هیچ‌چیز تصادفی نیست، بلکه با دقت و شگفتی آفریده شده است، تا جایی که کوچک‌ترین جزئیات نیز در نظر گرفته شده‌اند. هیچ حیاتی نه تصادفی است و نه حاصل اشتباه. تو وجود داری، زیرا خداوند اراده کرده است که وجود داشته باشی. زندگی تو حاصل طرحی دقیق و برترین محبتی است که وجود دارد.

«در آغاز، خدا آسمانها و زمین را آفرید... آنگاه خدا گفت: انسان را به صورت خود و شبیه خودمان بسازیم، و او بر ماهیان دریا و بر پرندگان آسمان و بر چارپایان و بر همۀ زمین و همۀ خزندگانی که بر زمین می‌خزند، فرمان براند. پس خدا انسان را به صورت خود آفرید، او را به صورت خدا آفرید؛ ایشان را مرد و زن آفرید ... و خدا هرآنچه را که ساخته بود دید، و اینک بسیار نیکو بود»
(پیدایش 1:1، 26-27، 31).

دعا: ای خدای پر جلال، چشمانم را بگشا تا بخشش زندگی‌ای را که به من عطا کرده‌ای ببینم. یاریم ده تا همیشه با تمامی دل تو را بستایم.

اکثریت مردم باور دارند که نوعی خدا یا قدرتی برتر وجود دارد؛ کسی که جهان از او سرچشمه گرفته، و اوست که مفاهیم نیک و بد را در درون انسان‌ها نهاده و رویدادهای تاریخ را هدایت کرده است. حتی یک بی‌خدا (آتئیست) نیز به نوعی به یک اصل یا «خدایی» تکیه می‌کند و آن را به‌عنوان مرجع برتر خویش در نظر می‌گیرد.

صرفاً یک حدس، یک دیدگاه یا حتی باوری کلی دربارهٔ وجود خدا به ما نشان نمی‌دهد که او کیست، چه صفاتی دارد و چگونه می‌توانیم او را بشناسیم. برای شناخت خدا باید به خود او و به کلام او، یعنی کتاب‌مقدس، روی آوریم. خداوند بی‌نهایت است و برای ذهن‌های گناه‌آلود و محدود انسانی دست‌نیافتنی؛ از این‌رو باید اعتماد کنیم که او خود را بر ما آشکار سازد. او آفرینندهٔ جهان و حاکم مطلق بر همهٔ آن است. امّا فراتر از این، خدا در شخص عیسی مسیح، در هیئت انسان به زمین آمد و ما را از گناهانمان رهایی بخشید. بیرون از این خدا، خدایی دیگر وجود ندارد

خداوندْ خدا می‌گوید: «مَنَم ’الف‘ و مَنَم ’ی‘؛ مَنَم آن که هست و بود و می‌آید، آن قادر مطلق.»
مکاشفه 1:8

دعا: ای خداوند خدای زنده، در برابر تو زانو می‌زنم و از تو می‌طلبم در زندگی‌ام حقیقتاً آشکار شوی. گوش فرا ده به فریاد دل من و در رحمت خویش دعایم را اجابت فرما.

هنگامی که شرارت و رنج را در اطراف خود می‌بینیم - و شاید حتی در زندگی شخصی خود تجربه می‌کنیم - ممکن است تردیدی در ما شکل پذیرد که: "به‌راستی آیا خدا حقیقتاً خدایی قادر مطلق و سرشار از محبت است یا خیر". امّا در همان لحظات نیز می‌توانیم بر کلام خداوند تکیه کنیم؛ کلامی که بسیار مطمئن‌تر از ذهن‌های محدود ماست.

کتاب‌مقدس می‌گوید خدا، خداوندِ خداوندان و پادشاهِ پادشاهان و رب‌الارباب است که بر تمام جهان فرمان می‌راند. او همه چیز را می‌بیند و همه چیز را می‌داند و هیچ چیز بیرون از اجازهٔ او رخ نمی‌دهد. با این حال، به‌سبب سقوط انسان، شیطان فرصتی برای عمل در جهان یافته است. امّا او نیز نمی‌تواند بدون اذن و اجازه خداوند عملی انجام دهد. شیطان از پیش شکست خورده است؛ او در برابر قدرت خدا ناتوان است. با مرگ بر صلیب و قیام از مردگان، عیسی مسیح بر شیطان و نیروهای شر پیروز شد.

درک مقاصد خدا برای ما اغلب دشوار است، و نمی‌دانیم چرا رویدادها گاه به گونه‌ای خاص رخ می‌دهند. امّا همواره می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که همه چیز در دست‌های او و تحت حاکمیت اوست. خدای قادر مطلق، تصویری را می‌بیند که ما نمی‌بینیم، و از این‌رو بهتر از هر کس می‌داند چه چیزی برای ما نیکوتر است. آن خدایی که تنها با کلام خویش آسمان‌ها و زمین را پدید آورد، قادر است از ما نیز به‌خوبی محافظت کند. و روزی فرا خواهد رسید که تمامی جهان، شکوه و جلال خداوند ما را خواهد دید.

«آیا ندانسته‌ای؟ آیا نشنیده‌ای؟ که یهوه خدای سرمدی است، آفرینندۀ کرانهای زمین؟ او هرگز درمانده و خسته نمی‌شود، و فَهمِ او را تفحص نتوان کرد»
(اشعیا 28:40).

دعا: ای خداوند، تمامی قدرت از آن توست. یاریم ده تا امنیت و امید خود را تنها در تو بیابم.

در حقیقت، انسان نمی‌تواند خدا را بیابد، بلکه این خداست که انسان را جست‌وجو کرده و می‌یابد. خدا در بلندا ساکن است، جایی که انسان توان رسیدن به آن را ندارد؛ امّا او آمده و می‌آید تا به ما نزدیک شود و ما را بیابد. خدا خود را از طریق ابزار فیض آشکار می‌سازد: کلام خدا، تعمید، عشاى ربانی و اعتراف گناهان. از این رو، باید او را در این ابزار بجوییم.

اگر تعمید یافته‌اید، خوب است همیشه به خود یادآوری کنید که این موضوع چه معنایی دارد. «اعتراف ایمانی رسولان» و «کتشیزم» (کتابی آموزشی که اصول و بنیادهای ایمان مسیحی را به‌صورت پرسش و پاسخ آموزش می‌دهد) نقطه‌های شروع بسیار مناسبی هستند و همواره باید به آن‌ها رجوع کرد؛ ما این متون را در دوره‌های تقویت ایمان نیز به کار می‌بریم. حتی اگر هنوز تعمید نیافته باشید، باز هم خوب است از همان‌جا آغاز کنید. همچنین شما را تشویق می‌کنم که کتاب‌مقدس را بخوانید. خواندن را از عهدجدید، و به‌ویژه از اناجیل آغاز کنید.

کلیسایی بیابید که بتوانید در پرستش یک‌شنبه شرکت کنید. در پرستش، همراه با دیگر اعضای جماعت (یعنی هم‌بستگی ایمانداران)، می‌توانید به گناهان خود اعتراف کرده و آمرزش بیابید، و همچنین تعلیمات کتاب‌مقدس را بشنوید. با مشارکت در عشاى ربانی، ما به خدا نزدیک‌تر می‌شویم؛ زیرا خدا در نان و شراب با ما ملاقات می‌کند؛ نان، بدن مسیح است و شراب، خون مسیح.

«خود در پی گم‌شدگان خواهم رفت و رانده‌شدگان را باز خواهم آورد، و شکسته‌ها را شکسته‌بندی کرده، بیماران را نیرو خواهم بخشید، اما فربهان و نیرومندان را هلاک خواهم ساخت. من عدالت و انصاف را به آنان خواهم چشانید»
(حزقیال 16:34).

دعا: ای خداوند، ای خدای من، مشتاقم تو را بیابم و بشناسم. یاریم ده تا راه خود را به سوی تو بیابم.