ایمان نجات‌بخش به مسیح، توانایی طبیعی انسان نیست، بلکه عطیه‌ای است که از سوی خدا می‌آید. انسان نمی‌تواند به‌تنهایی ایمان را پدید آورد و با تصمیم خود به ایمان برسد. این امر به‌طور کامل وابسته به عمل خداست.

خداوند ایمان را به‌وسیلهٔ وسایل فیض در دل انسان پدید می‌آورد. مهم‌ترین وسیلهٔ فیض کلام خداست. در تعمید، این کلام ایمان‌آفرین با آب پیوند می‌خورد و حیات تازه می‌بخشد. در عشای ربانی (شام خداوند)، همان کلام با نان و شراب متحد می‌شود و ما را در مشارکت با بدن و خون مسیح قرار می‌دهد. در اعتراف گناهان، این کلام با اعلام آمرزش ویژه پیوند می‌خورد و بخشش خدا به‌طور شخصی به ما داده می‌شود. به این ترتیب، خدا از راه‌هایی ملموس و مشخص، فیض و ایمان را به ما می‌بخشد.

روح‌القدس از طریق کلام خدا با انسان سخن می‌گوید. به‌واسطهٔ کلام خدا، روح‌القدس به دل او می‌آید و ایمان را پدید می‌آورد. بیدار ساختن و تقویت ایمان، مهم‌ترین وظایف روح‌القدس است. اگر در دل خود تردید داری که آیا ایمان داری یا اینکه ایمانَت به اندازهٔ کافی استوار است یا نه، می‌توانی از خدا بخواهی تا ایمانَت را تقویت کند. این دعایی است که خدا همواره آن را می‌شنود و به آن پاسخ می‌دهد. پس اطمینان داشته باش که او، فارغ از احساسات متغیّر یا تجربه‌های ناپایدار تو، ایمانی حقیقی به تو عطا خواهد کرد.

در جماعت ایمانداران، روح‌القدس عیسی مسیح را به‌عنوان نجات‌دهنده جلال می‌دهد و یقین می‌بخشد که فیض او برای تو نیز کافی است. ایمان، حاصل تلاش و زورآزمایی انسان نیست، بلکه کار خدا در درون انسان است.

«پس ایمان از شنیدنِ پیام سرچشمه می‌گیرد و شنیدنِ پیام، از طریق کلام مسیح میسّر می‌شود»
(رومیان 17:10).