عهدجدید به ما می‌گوید افراد بسیاری عیسای از مردگان برخاسته را در جسم دیدند: زنانی که نزد قبر رفتند، شاگردان هراسانی که پشت درهای بسته پنهان شده بودند، دو رهگذر در راه عِمواس، و دیگران. حتی توما، که در تردید بود، فرصت یافت تا زخم‌های عیسی را لمس کند. برای همۀ آنان دشوار بود که درک کنند و بپذیرند عیسی حقیقتاً از مردگان برخاسته است.

«پس از آن، یک بار بر بیش از پانصد تن از برادران ظاهر شد که بسیاری از ایشان هنوز زنده‌اند، هرچند برخی خفته‌اند» (اول قرنتیان 6:15) و «او پس از رنج کشیدن، خویشتن را بر آنان ظاهر ساخت و با دلایل بسیار ثابت کرد که زنده شده است. پس به مدت چهل روز بر آنان ظاهر می‌شد و دربارۀ پادشاهی خدا با ایشان سخن می‌گفت» (اعمال رسولان 3:1). شاگردان هرگز جان خود را در راه شهادت فدا نمی‌کردند، اگر به یقین نمی‌دانستند که عیسی از مردگان برخاسته است.

پس از رستاخیز، عیسی نه بر دشمنان خود ظاهر شد و نه بر تمام مردم جهان. تنها نشانه برای آنان، همان قبر خالی بود؛ جسم او هرگز یافت نشد. هیچ تحقیق و استدلال انسانی قادر نیست کسی را به رستاخیز عیسی قانع نماید؛ ایمان زمانی پدید می‌آید که انسان شخصاً با عیسی ملاقات کند. او اکنون در آسمان نزد پدر است، امّا کلامش - کتاب‌مقدس - همچنان در سراسر جهان با انسان‌ها سخن می‌گوید، و کلیسای او خود شاهدی زنده و پایدار است بر اینکه عیسی همچنان زنده است.

«عیسی گفت: آیا چون مرا دیدی ایمان آوردی؟ خوشا به حال آنان که نادیده، ایمان آورند»
(یوحنا 29:20).