یکی از بنیادی‌ترین نیازهای هر انسان، یافتن هدفی برای زندگی است. ما اغلب این هدف را در اطراف خود جست‌وجو می‌کنیم: در عزیزانمان، در شغل یا خانواده، در کارهای نیک یا در طلب دانش بیشتر. اما هیچ‌یک از این‌ها قادر نیستند عطش درونی ما را به‌طور کامل فرو بنشانند، یا پاسخ پرسش‌های عمیقی را که در قلبمان موج می‌زند به ما بدهند.

برای یافتن معنای زندگی و هدفی برای حیات شخصی‌مان، باید به نقطهٔ آغاز بازگردیم: "ما همگی آفریده شده‌ایم تا با خدا رابطه داشته باشیم". تا زمانی که جدا از خدا زندگی می‌کنیم، چیزی اساسی را در وجود خود کم داریم. مهم‌ترین هدف زندگی ما باید این باشد که مطابق آنچه آفریده شده‌ایم زندگی کنیم؛ در رابطه‌ای زنده و نزدیک با خدا، بی‌آن‌که گناه، دیواری میان ما و او برپا سازد. از همین روست که شناختن عیسی مسیح، مهم‌ترین و اساسی‌ترین موضوع است؛ زیرا تنها از طریق اوست که می‌توانیم زندگی و هدفی واقعی داشته باشیم. زمانی‌که به او ایمان بیاوریم، روزی درهای آسمان به روی ما گشوده خواهد شد و در حضوری جاودانه، در کنار پدر آسمانی خود زندگی خواهیم کرد.

اگرچه نگاه خود را بر آسمان می‌دوزیم، این به آن معنا نیست که زندگی ما بر روی زمین بی‌معناست. ما این امتیاز را داریم که در محبت خدا زیست کنیم، او را محبت نماییم و محبتش را در پیرامون خود منتشر سازیم.

«برای رسیدن به خط پایان می‌کوشم، تا جایزه‌ای را به دست آورم که خدا برای آن مرا در مسیحْ عیسی به بالا فرا خوانده است»
(فیلیپیان 14:3).