مرگ پایان همه چیز نیست.

«آنگاه تخت بزرگ و سفیدی دیدم، و کسی را که بر آن نشسته بود. آسمان و زمین از حضور او می‌گریختند و جایی برای آنها نبود. و مردگان را دیدم، چه خُرد و چه بزرگ، که در برابر تخت ایستاده بودند. و دفترها گشوده شد. دفتری دیگر نیز گشوده شد که دفتر حیات است. مردگان بر حسب اعمالشان، مطابق با آنچه که در آن دفترها نوشته شده بود، داوری شدند» (مکاشفه 11:20-12).

البته شگفت‌انگیزترین امید این است که بار دیگر عزیزانمان را در آسمان ببینیم. اما بهترین راه آن است که اعتماد خود را به خدا بسپاریم و فروتنانه به ضعف‌های خود بیندیشیم. کسانی را که از این جهان به ابدیت رفته‌اند، در دستان پرمهر خدا بگذارید. برایشان دعا کنید، و با ایمانی استوار بر او تکیه کنید؛ همان خدایی که بر قدرت مرگ چیره شد. دلگرم باشید، زیرا نزد خدا هیچ‌کس مرده نیست؛ همه در او زنده‌اند، چرا که او به قوانین این جهان محدود نمی‌شود.

«... بیم مدار، من اوّلم و من آخر؛ و من آن که زنده اوست. مرده بودم، امّا اینک ببین که زندۀ جاویدم و کلیدهای مرگ و جهانِ مردگان در دست من است»
(مکاشفه 17:1-18).