جهان آکنده از ناآرامی است. انتظارات گوناگون ما را مضطرب می‌سازند و اندیشهٔ ما را پریشان می‌کنند. ما مشتاق آرامش درونی هستیم و آن را به شیوه‌های گوناگون جست‌وجو می‌کنیم. امّا چرا به نظر می‌رسد هرگز آن را نمی‌یابیم؟

هم خبری خوب و هم خبری بدی برایتان دارم: آرامش را نمی‌توان در اعماق درونِ انسان پیدا کرد. هرقدر هم بر خویشتن تمرکز کنید، آن آرامش را نخواهید یافت. شاید بتوانید با روش‌های مختلف خود را موقتاً آرام کنید، امّا این تنها درمانی سطحی است و آرامشی پایدار به همراه ندارد. حتی اگر همهٔ عوامل بیرونیِ اضطراب و ناآرامی از میان برداشته شوند، باز هم آرامش حقیقی به دست نخواهد آمد.

در درون هر انسان خلأیی وجود دارد که تنها خدا می‌تواند آن را پر کند. خدا ما را برای زیستن با خود آفرید، و تا زمانی که جدا از او زندگی کنیم، از هدف راستین حیات خویش دور مانده‌ایم. حال گناه، رابطهٔ انسان و خدا را گسست و ما را در وضعیتی همچون جنگ با خدا قرار داد. با این همه، این نبرد را خدا از پیش پیروز شده است. عیسی با مرگ خود بر صلیب و قیامش از مردگان آن را درهم شکست. و اکنون، با ایمان به او، ما با خدا آشتی داده شده و در او آرامش می‌یابیم.

عیسی مسیح به شما آرامشی عطا می‌کند که حتی در میان آشوب‌های جهان نیز پایدار می‌ماند. هنگامی که با عیسی مسیح زندگی کنید، در پناه خدای قادر مطلق، ایمن خواهید بود. برای یاری رساندن به شما در این راه، او عطایای بسیاری بخشیده است: کتاب‌مقدس، دعا - چه در خلوت و چه در جمع -، عشاى ربانی، هم‌زیستی و مشارکت ایمانداران در جماعت، و نیز نعمت سرودها و پرستش روحانی که دل را قوت می‌بخشند.

«برای شما آرامش به جا می‌گذارم؛ آرامش خود را به شما می‌دهم. آنچه من به شما می‌دهم، نه چنان است که جهان به شما می‌دهد. دل شما مضطرب و هراسان نباشد»
(یوحنا 27:14).